اینکه ما دست بر عکس شهدا، مهر نماز، یا لباس شهدا بکشیم و سپس همان دست را به روی خودمان بکشیم، یعنی چه و چرا اینکار را می‌کنیم؟ و اینکه بوسیدن ضریح حرم امامان چه معنایی دارد؟

مردم بیش از هزار سال است که شاهد این رفتارها، به ویژه توسط شیعیان هستند و البته پس از انقلاب و تشییع پیکر شهداء، خود بیشتر در این صحنه‌ها حضور داشتند و یا دیده‌اند؛ اما پس از پخش کلیپی از ورود سردار شهید سلیمانی به دفتر کارش و بوسیدن و تبرک عکس شهدایی که در مسیر دفترش نصب شده بود، بیشتر به این فکر رفتند که مگر چه اثری دارد که آن شخصیت معظم، چنین می‌نموده است؟!

بعضیا شبهه میکنن: خدا همه جا هست، نیاز نیست بریم کعبه، یا مثلا از همین جاهم میشه امام حسین رو زیارت کرد، لازم نیست بریم کربلا ،چه فرقی میکنه؟!

مگر خداوند سبحان فرموده: «به حج بیایید تا مراببینید»، که اینها می‌گویند: «خدا همه جاهست، نیازی نیست به حج رویم»؟! در ضمن کسی به "کعبه" نمی‌رود، بلکه به "حج" می‌روند و کعبه را به عنوان یک علامت و قبله طواف می‌دهند. مانند تجمع مادی و معنوی هر گروهی، حول محور علامت خود.

زمانی که ضریح امام حسین علیه‌السلام از ایران به کربلا برده می‌شد، مردم برای زیارت ضریح می‌رفتند. آیا زیارت ضریح نوعی بت پرستی نبود‌؟

باید به تفاوت «پرستش = بندگی» و «زیارت» توجه شود.

اگر مردم برای پرستش کسی یا چیزی به زیارت روند، بت‌پرستی و شرک است، حتی اگر زیارت شخص رسول اعظم، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و اله باشد، چه رسد به زیارت حرم یا ضریح.

پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند با همه دشمنان اسلام به خوبی رفتار کنید، پس چرا در زیارت عاشورا لعن می‌کنیم؟

جمله را به اینگونه مطرح کرده‌اند تا زیارت عاشورا را زیر سؤال ببرند؛ وگرنه اگر به کارشان بیاید، می‌گویند: اسلام دین خشنی است که دستور جهاد، جنگ و سخت‌گیری با کفار و ظالمین را داده است و و اگر به کارشان بیاید، می‌گویند، اسلام دین رحمت است، پس چرا باید به کفار سخت گرفت؟

چرا در قسمت آخر زیارت عاشورا، خداوند را بر این مصائب بزرگ حمد و شکر می‌کنیم؟

هم با توجه به تاریخ و هم با تعمق در مفاهیم بلند زیارت عاشورا، علت این حمد و شکر به خوبی مشخص می‌گردد.

زیارت عاشورا یک تفاوت اساسی با دیگر زیارات معصومین (ع) مثل زیارت جامعه کبیره و ... دارد. در زیارات دیگر، زائر بیشتر از مقامات و کرامات امام (ع) می‌گوید، اما در زیارت عاشورا بیشتر «اعلام مواضع» خود را می‌نماید و اذعان می‌دارد که نه تنها مانند آنان که مسبب یا عامل پیدایش فاجعه‌‌ی عاشورا بودند نیست، بلکه با بصیرت کامل در موضع حق که همان موضع امامت و ولایت است ایستاده است.

معنای این که می‌گویند: «زیارت ائمه علیهم‌السلام باید قلبی باشد» چیست؟

قبل از پاسخ باید به این مهم توجه شود که اخیراً بسیار شنیده شده که برخی با به کارگیری بهانه‌هایی چون «زیارت باید قلبی باشد» - «زیارت عاشورا سنگین است» و ...،‌ مردم را از آنها پرهیز می‌دهند! حتی متأسفانه در میان مذهبی‌ها دیده و شنیده شده که می‌گویند: ذکر «لا إله الا الله» نگویید که مشکل‌ساز می‌شود و یا زیارت عاشورا نخوانید که بسیار سنگین است و یا زیارت نروید

چرا قبور ائمه را زیارت می‌کنیم؟ آیا سوره التکاثر و پیامبر اکرم(ص) از آن نهی ننمودند؟

ابتدا با ذکر و تلاوت دو آیه‌ی مبارکه‌ی مورد بحث، با مفاد و مضامین آن آشناتر می‌گردیم:

«أَلْهَئکُمُ التَّکاَثُرُ * حَتىَ‏ زُرْتمُ‏ُ الْمَقَابِرَ» (1و2)

ترجمه: کثرت گرایی شما را به «لهو» واداشته است * تا جایی که به خاطر آن به زیارت مقابر رفتید.

مشرکین از آن جهت که در الوهیت و

آیا پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام، همگان [حتی به زور]، مسلمان و مؤمن می‌شوند؟

وقتی قرآن کریم فرمود: « لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ - در دین اکراه (به ناخواسته واداشتن) نیست چرا که راه از بیراهه آشکار شده است»؛ به یک امر تکوینی در نوع خلقت انسان تصریح نموده است، نه یک امر اعتباری که در شرایط متفاوت قابل تغییر باشد. لذا اجباری نبودن دین، قبل از ظهور و بعد از ظهور ندارد، هیچ وقت و هیچ کس نمی‌تواند کسی را به «زور» هدایت کند، حتی شخص پیامبر عظیم الشأن اسلام، صلوات الله علیه و آله. چنان چه خطاب به ایشان فرمود:

از القاب حضرت مهدی(ع) منتقم است .ایشان از چه کسانی و چگونه انتقام می‌گیرد؟ مثلا از دشمنانی که مرده‌اند یا ...؟

گاهی انسان حتی بدون این که خودش بفهمد از یک سو همه‌ی جهان‌بینی‌اش مادی می‌شود و از سوی دیگر به خاطر همین نگاه مادی، سطحی‌نگر (ظاهر بین) می‌گردد. لذا در مقابل چنین سؤالات عمیقی نیز فقط به صورت ظاهری به دنبال مصادیق و اسامی و افراد مرده و زنده می‌گردد.

دلایلی در اثبات وجود امام زمان (عج) از قرآن بیان نمایید؟

دلایل برای پی بردن یا اثبات هر امری، گاه به صورت مستقیم به دست می‌آید و گاه به صورت غیر مستقیم و یا بهتر بگوییم، از طریق استنتاج (نتیجه گیری) حاصل می‌گردد. مثل این که آدمی اگر آب (دریا، رودخانه، باران و ...) را مستقیم ببیند، وجود آب برایش به اثبات می‌رسد و اگر جنگل، باغ یا کشتزاری ببیند نیز نتیجه می‌گیرد که پس لابد آبی وجود دارد.

در قرآن کریم وجود امام و امام زمان به هر دو طریق تصریح شده است